ပကိဏၰက နမကၠာရ ဗုဒၶဝႏၵနာ
အစိေႏၲယ် ဘုရားရွိခုိးႀကီး
နေမာတႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ။
(၁) အစိေႏၲယ်၊ အပၸေမယ်၊ ေသဌ ေဇဌ ဓ အတုလရမံ၊ အရဟံ ဘဂဝါ၊ သမၼာသမၺဳဒၶႆ၊
အႏုတၱရ မာရဇိ၊ တိေလာကႏၲဂူ၊ သယမၻဴ ဘဝိႆရ၊ ဤသုိ႔စသား အေသခ်ၤယ်၊ နာမတံဆိပ္၊
ဂုဏ္ဝိသိဌ္ ျဖင့္၊ ဇဗၼဴဒိပ္မွတက္၍၊ ဘဝဂ္ တုိင္ေၾကညာလ်က္၊ ကာမ ရူပ၊ အရူပဟု၊
ၾသကာသ သုံးရပ္၊ ေလာကဓာတ္၌၊ အျမတ္ထက္ အျမတ္၊ သမုိက္အပ္ေသာ၊ လူနတ္ျဗဟၼာ၊
မဟာကဝိန္၊ သုခမိန္တုိ႔သည္၊ ပညိေႁႏၵ ရွိတုိင္းျဖင့္၊ ျခားပုိင္းတြက္က်ဳံး၍
မဆုံး မကုန္နုိင္၊ မၾကံစည္နုိင္၊ မအံ့ၾသနုိင္၊ ျပည့္လႈိင္ေထြျပား၊
မ်ားျပားက်ယ္ဝန္းေသာ၊ ေက်းဇူးေတာ္အပုံ၊ ဂုဏ္ေတာ္ အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္
မူေပထေသာ…။
(၂) အမ်ိဳးျဖင့္ျမတ္ေသာသူ၊ ဘုန္းျဖင့္ျမတ္ေသာသူ၊ ဂုဏ္ျဖင့္ျမတ္ေသာသူတုိ႔သည္၊ မာန္မူ ဖက္ၿပဳိင္ျခင္းငွာ မထုိက္၊ မကုိဋ္ မဂၤလာ၊ ဤကမၻာ၌၊ ပထမာဓိက၊ ဘူမိပါလ၊ အာဒိစၥဂုိဏ္း၊ တုိင္းျပဳ ျပည္ျပဳ၊ သမုတိေဒဝရာဇ္ ေနႏြယ္ျဖစ္၍၊ စင္စစ္ အမ်ဳိးေတာ္အားျဖင့္၊ ျမင့္ျမတ္လွေသာ၊ ဇာတိမဟတၲဂုဏ္၊ သုံးဘုံရပ္လုံး၊ ၫြတ္ရုံး ေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္ဦးၫႊတ္ရာ၊ ျဖစ္၍၊--- စင္စစ္ ဘုန္းေတာ္အားျဖင့္ အလြန္ျမတ္ေသာ ပုညမဟတၲ ဂုဏ္---။
ဝသုန္ေသလာ၊ အဏၰဝါကုိ၊ ျမဴလႊာျပဳလ်က္ ႏႈိင္းတုစက္လည္း ေက်းဇူးနက္တုိင္၊ မကုန္နုိင္သည္ ျဖစ္၍၊ စင္စစ္ ဂုဏ္ေတာ္အားျဖင့္ ျမတ္ေသာ ဂုဏမဟတၲဂုဏ္---။
ဤသုံးစုံေၾကာင့္ လူ႕ဘုံနတ္ဌာန္၊ ၿပိဳင္စံယွဥ္ေဖာ္၊ မေပၚမျပဴ ၊ တစ္ဆူတည္းေသာ၊ အပၸဋိပုဂၢဳိလ္ ျဖစ္ေတာ္မူ ေပထေသာ…။
(၃) ဇမၺဴက်က္သေရ၊ ခ်က္ေဗြဘူမိ၊ အပရာဇိခရုိင္ ေညာင္မ႑ိဳင္ကုိ၊ စုိးပုိင္ေတာ္မူအံ့ေသာ ကာလ၌၊ ကာမ ေလာကဓာတ္၊ ခုႏွစ္ရပ္လုံး၊ ဆတ္ဆတ္လႈိက္ခုန္တုန္ဘနန္းမွ်၊ သန္းအကုေဋ၊ နတ္ဗုိလ္ေျခႏွင့္၊ မုိးေျမၾကည္းဟည္း၊ ပဲ့တင္တီးေအာင္၊ ဖ်က္ဆီးလုယက္လာေသာ၊ ေမခလာဂီရိ၊ ေတာင္တရွိမွ်၊ ေျပာင္ၾကီး ေသဌ္နင္း၊ မာန္နတ္မင္းကုိ---ျဖည့္တင္းေတာ္မူခဲ့ေသာ၊ ပါရမီဥာဏ္၊ ကံသမၻာရွိန္၊ ဝရဇိန္ လွ်ံေျပာင္၊ ေရႊဘုန္းေရာင္ျဖင့္၊ ေမွာင္မဝင္ခင္၊ ေအာင္ျမင္ေတာ္မူေစ၍၊ ကိေလသာစက္၊ သုံးေထာင္ဝက္ကုိ၊ ၿဖဳိဖ်က္တုိက္လွန္ျခင္းငွာ၊ အာနာပါန၊ ဘာဝနာ ျဖင့္ ရူပါဝစရ၊ အရူပါဝစရ၊ စတုတၴသမာပတ္တုိ႔ကုိ၊ အာဝဇၨနဝသီ၊ သမာဝဇၨနဝသီ၊ ပစၥဝကၡဏဝသီ၊ အဓိဌာနဝသီ၊ ဝု႒ာန ဝသီတည္းဟူေသာ၊ ဝသီေဘာ္ ငါးတန္ျဖင့္၊ အဖန္ဖန္ေလ့လာေတာ္ မူျပီးလွ်င္...။
ေရွးတီးကာလ၊ ဘဝရွည္က်ဴး၊ ျဖစ္ဘူးသမွ်၊ ေဒသရပ္ရြာ၊ ခႏၶာပင္စည္၊ အမည္ အမ်ဳိးစေသာ ၊ ပရမတ္ ပညတ္ တုိ႔ကုိ၊ တပ္အပ္သိနုိင္စြမ္းေသာ၊ ပုေဗၺနိဝါသဥာဏ္…။
သုံးတုိက္ဘုံသား၊ အမ်ားသတၱ၊ ေဝေနယ်တုိ႔၏ ကမၼဂတိ၊ စုတိပဋိသန္၊ လားရန္ ဌာနႏွင့္တကြ၊ ဒုရ ပရိစၧႏၷ၊ သဏွ သုခုမ ျဖစ္ေသာ၊ ရူပါရုံတုိ႔ကုိ အကုန္ျမင္နုိင္စြမ္းေသာ ဒိဗၺစကၡဳဥာဏ္…။
ေလးတန္ၾသဃ၊ အာသဝႏွင့္ ေယာဂဂႏၳာ၊ ေလးျဖာဥပါဒါန္၊ ေျခာက္တန္ နီဝရဏ၊ အႏုႆယ ခုႏွစ္အင္၊ သံေယာဇဥ္ ဆယ္တန္၊ ျခံရံ လ်က္သား၊ မ်ားစြာေသာ အကုသုိလ္၊ ဗုိလ္ေျခကြပ္ကဲ၊ သူရဲကိေလသာ၊ ေထာင့္ငါးရာတုိ႔ကုိ၊ စင္စြာပယ္ျဖတ္၊ အလြန္ျမတ္ေသာေျကာင့္ အရဟတၱမဂၢ အမည္ရေသာ အာသဝကၡယဥာဏ္…။
ဤသုံးတန္ေသာဝိဇၨာ၊ ခြဲစိတ္ျဖာေသာ္၊ ဝိဇၨာရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူသျဖင့္၊ သယမၻဴအထြတ္။ လူတမြတ္ဟု။ မခြၽတ္ သမုိက္အပ္ထေသာ…။
(၄) ပေစၥက ဗုဒၶါ၊ ရဟႏၲာ ဟူသမွ်တုိ႔ ရျခင္းငွာမထုိက္၊ သုံးတုိက္ဘုံသား၊ အမ်ားသတၱ၊ ေဝေနယ်ပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏ အလုိဆႏၵ၊ အာသယကိန္းဟန္ကုိ၊ ဧကန္သိျမင္နုိင္ေသာ၊ အာသယာနုႆယဥာဏ္…။
ဣေႁႏၵရင့္မရင့္ကုိ ေထာက္ခ်င့္သိႏုိင္စြမ္းေသာ၊ ဣႁႏိၵယ ပေရာပရိယတိၱဥာဏ္…။
ပရမတ္၊ ပညတ္ အလုံးစုံကုိ၊ အကုန္ အစင္သိျမင္နုိင္ေသာ၊ သဗၺညဳတဥာဏ္…။
သခၤါရ၊ ဝိကာရ၊ လကၡဏာ၊ နိဗၺာန္၊ ပညတ္ တည္းဟူေသာ၊ ေဉယ်ဓံငါးအင္ကုိ၊ သိျမင္ေတာ္မူရာ၌၊ ဆီးကာပိတ္ပင္ျခင္း မရွိေသာ အနာဝရဏဥာဏ္…။
ယမုိက္ျပာဋိဟာလႊတ္ျခင္း အရာ၌ ေလ့လာေတာ္မူနုိင္ေသာ ယမကပါဋိဟာရိယဥာဏ္...။
သနားထုိက္လွစြာေသာ၊ ေဝေနယ် သတၲဝါကုိ၊ လြန္စြာသနားေတာ္မူေသာ၊ မဟာကရုဏာ သမာပတိၱဥာဏ္...။
ဤ ေျခာက္တန္ေသာ ဆ အာသာဓါရဏ၊ ဥာဏ လွ်ံေျပာင္၊ ျမတ္တန္ေဆာင္ကုိ၊ ၫွိေထာင္ထြန္းစုိက္ေတာ္ မူသည္ျဖစ္၍၊ ေဝးနီး စၾကာဝဠာ၊ သမႏၲာရပ္၊ ေလာကဓါတ္တုိ႔ကုိ၊ ထုတ္ခပ္ထင္ထင္၊ ႐ႈျမင္ေတာ္မူနုိင္ေသာ ပသာဒစကၡဳ၊ ဥာဏစကၡဳ၊ ဒိဗၺစကၡဳ၊ ဗုဒၶစကၡဳ၊ သမႏၲစကၡဳတည္းဟူေသာ၊ မ်က္စိေတာ္ငါးလုံးျဖင့္ အဆုံးျဖင့္ျမင္ ေတာ္မူျပီးထေသာ...။
( ၅ ) ပလႅင္၊ အနိမိသ၊ စကၤမ မွသည္ စတုတၴ သတၱာဟဝယ္၊ ရတနာေရႊအိမ္၊ ခ်မ္းရိပ္ၿငိမ္၌၊ ေမြ႔သိမ္စံပယ္ ေတာ္မူကာ၊ အဘိဓမၼာ ခုႏွစ္က်မ္းတြင္၊ ပဌာန္းေဒသနာကုိ၊ ေလ့လာဆင္ျခင္ေတာ္မူေသာ၊ အာႏုေဘာ္ေတာ္ေၾကာင့္၊ အေသြးေတာ္၊ အသားေတာ္၊ အ႐ိုးေတာ္စု၊ ဝတၴဳ ပသာဒိေႁႏၵအလုံးမွ၊ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္၊ ရုိးရုိးရက္ ေတာက္ပလ်က္၊ နီလ၊ ပီတ၊ ေလာဟိတ၊ ၾသဒါတ၊ မၪၨိ႒၊ ပဘႆရာ၊ မိလႅာရည္လုိ၊ ဖိတ္ဖိတ္ယုိမွ်၊ ၫုိေသာေရာင္ျခည္ေတာ္…။
ဖဲကတီၱပါ၊ ဂီဝါလွ်ပ္ေျပ၊ ရႊန္းရႊန္းေဝမွ်၊ ေရႊေသာေရာင္ျခည္ေတာ္…။
ကသစ္ေခါင္ရမ္း၊ ပန္းၾကက္ေမာက္ပီ၊ ေတြးေတြးခ်ီမွ် နီေသာေရာင္ျခည္ေတာ္…။
သာခြာေဘာ္ၾကဴ၊ ေဖြးေဖြးလူ သကဲ့သုိ႔ ျဖဴေသာေရာင္ျခည္ေတာ္…။
ျပာလွ်ံ ၫုိလွ်ံ၊ ခုိလွ်ံ စုေပါင္း၊ ႐ႈမေညာင္းမွ်၊ ေမာင္းေသာေရာင္ျခည္ေတာ္…။
ထြန္းေပၚဝင္းဝင္း၊ ထိန္လင္းစက္စက္၊ လွ်ပ္စစ္လက္သကဲ့သုိ႔၊ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္… တည္းဟူေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္ဆုိင္ကုိ တၿပိဳင္တည္း ကြန္႔ျမဴးေစလ်က္၊ လေန အတိ၊ လွ်ံၿငိေျပာင္ေျပာင္၊ ဗိမာန္ေရာင္ႏွင့္၊ ေသာင္းေထာင္စၾကဝဠာ၊ ထြန္းလင္းျဖာေသာ၊ ျဗဟၼာႀကီး တုိ႔၏ ကုိယ္ေရာင္ ကုိယ္လ်က္၊ ႏွိပ္စက္လႊမ္းမုိးနုိင္ေသာ၊ ကုိယ္ေတာ္ေရာင္တို႔ျဖင့္အေထာင္အေသာင္းေသာ၊ ေလာကဓာတ္ကုိ၊ တလွ်ပ္လွ်ပ္ ထြန္းလင္းေတာ္မူၿပီးထေသာ...။
(၆) ပရိဗိုဇ္ တကၠတြန္း၊ ရဟန္း ရေသ့၊ မုေန႔အရည္း၊ ဦးျပည္းတပသီ၊ ေဗရာဂီတုိ႔၏၊ ဝါဒီ အလုိက္၊ စ႐ိုက္ဘာဝ၊ က်င့္ေဆာင္ၾကေသာ သာသနာ့ဗာဟီ၊ ေလာကီ သီလ တုိ႔ထက္ ဆထက္ေထာင္ရာ၊ သာလြန္ဘိသျဖင့္၊ အဓိသီလ ဟုသမုတ္အပ္ေသာ၊ အာပတ္ခုႏွစ္ပုံကုိ၊ လုံၿခံဳစြာေစာင့္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ပါတိေမာကၡ သံဝရသီလ…။
ဣေႁႏၵေျခာက္ပါးကုိ၊ တားျမစ္ပိတ္ပင္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဣိႁႏိၵယသံဝရသီလ…။
မိစၧာဇီဝမွ ၾကဥ္ခြာလ်က္၊ စင္ၾကယ္စြာ အသက္ေမြးေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အာဇီဝပါရိသုဒၶိသီလ...။
ပစၥည္းေလးျဖာကုိ ပစၥဝကၡဏာတင္၊ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ ျခင္းဟူေသာ၊ ပစၥယသႏၷိႆိတသီလ…။
ဤေလးဝေသာ၊ စတုပါရိ၊ သုဒၶိတံခြန္၊ အလြန္ျဖဴစင္၊ ျမဴမတင္ျခင္း တည္းဟူေသာ သီလဝိသုဒၶိ...။
မဟဂၢဳတ္ ေလာကုတၱရာစ်ာန္ ၌သာလွ်င္၊ ျမဲျမံစြာေလ့လာျခင္း တည္းဟူေသာ စိတၱဝိသုဒၶိ…။
ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္ျဖာေသာ၊ မိစၧာဝါဒီ၊ ဝိတ႑ီ ညစ္ေၾကးမွ ကင္းေဝး ျဖဴစင္လ်က္၊ အယူ၏စင္ၾကယ္ျခင္း တည္းဟူေသာ ဒိ႒ိဝိသုဒၶိ…။
တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ၊ ယုံမွားသကၤာ ကုိ ျဖတ္ခြာ လြန္ေျမာက္ႏိုင္ေသာ၊ ဥာဏ္၏ စင္ၾကယ္ျခင္း တည္းဟူေသာ ကခၤါဝိတရဏ ဝိသုဒၶိ…။
မဂ္ဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ကုိ ျမင္နုိင္ေသာ ဥာဏ္၏ စင္ၾကယ္ ျခင္းတည္းဟူေသာ မဂၢါ မဂၢဥာဏဒႆနဝိသုဒၶိ...။
မဂ္သုိ႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္းကုိ ျမင္နုိင္ေသာ၊ ဥာဏ္၏ စင္ၾကယ္ ျခင္းတည္းဟူေသာ ပဋိပဒါဥာဏဒႆန ဝိသုဒၶိ…။
မဂ္ေလးရပ္ႏွင့္ သဟဇာတ္ သမၸယုတ္ ျဖစ္၍ သစၥာေလးတန္ကုိ ၊ဆယ့္ေျခာက္နက္ ေဝဖန္ၿပီး ဧကန္သိျမင္နုိင္ေသာ ၊ ဥာဏဒႆနဝိသုဒၶိ… တည္းဟူေသာ ဝိသုဒၶိ ခုႏွစ္ပါး၊ တရားဘြဲ႔ျဖဴ သရဖူမကုိဋ္၊ ဦးစုိက္မဂၤလာ၊ ျမတ္တန္ဆာကုိ၊ တင့္တယ္စြာ ဆင္ယင္လ်က္...။
တဒဂၤ ဝိမုတိၱ၊ ဝိကၡမၻန ဝိမုတိၱ၊ သမုေစၧဒဝိမုတိၱ၊ ပဋိႆမၻနဝိမုတၲိ၊ နိႆရဏဝိမုတိၱ တည္းဟူေသာ ဝိမုတိၱငါးရပ္၊ တရားျမတ္ေၾကာင့္၊ ေလာကဓာတ္အလုံး၊ ၫႊတ္က်ံဳး ပူေဇာ္ရာ၊ အာဂါရမုနိ၊ အနာဂါရမုနိ၊ ေသကၡမုနိ၊ အေသကၡမုနိ၊ ပေစၥကမုနိ တုိ႔ထက္ ကဲတက္လြန္ျမတ္စြာ၊ မုနိႏၵာဘိပဝရ အတုလ မုနိလည္း ျဖစ္ေတာ္မူထေသာ...။
(၇) သုံးဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ၊ ေယာကၤ်ားျမတ္တုိ႔၏ လကၡဏာေတာ္ၾကီး၊ ရွစ္ဆယ္ေသာ လကၡဏာေတာ္ငယ္၊ တင့္တယ္ယုိဖိတ္၊ အဂၤါေတာ္အစိတ္ကုိ လကၤာရိပ္ ျပရာ၌ နားပန္ေတာ္ အစုံႏွစ္ဘက္မွသည္၊ နဖူးေတာ္ ဆံစမွ ယွက္ကူးကာေတာက္ပေသာ ဥဏွီသ သင္းက်စ္ေတာ္တျဖာ…။
နရကာေရႊစင္၊ နဖူးေတာ္ အျပင္၌၊ စုိ႔သက္တန္႔ အသြင္ျဖင့္၊ ေကာ့ၫႊတ္ေပ်ာ့ေပၚလြင္သည့္ ႏွစ္ဖက္ေသာ မ်က္ေမွာင္ေတာ္တစ္တန္၊ ပဘံကရ မ်က္ေမွာင္ေတာ္ အစမွာ၊ ေလာမထူးေထြ၊ ညာရစ္ေခြျဖင့္၊ ေငြေရာင္ျခည္ တစ္တန္၊ တစ္လံဝက္ေလာက္၊ ဝန္း၍ေတာက္ေသာ၊ ဥဏၰလုံ ေမြးရွင္…။
ပိတုန္းေရာင္သြင္၊ မည္းေမွာင္လြင္သျဖင့္၊ ေက်ာက္နဝရတ္သဖြယ္၊ ေသာက္႐ွဴးၾကယ္တဝ၊ ရႈၾကည့္တုိင္းေတာက္ပေသာ၊ မံသ စကၡဳေတာ္ ႏွစ္ျဖာ…။
ျပယုိးယားပြင့္၊ ေရႊပန္းဆုိင္း ဆင့္သကဲ့သို႔၊ မျမင့္မေမာက္ မေကာက္မခြၽန္၊ အလြန္လွ်င္၊ ရႈခ်င္ဖြယ္ရာေသာ ႏွွာတံႏွာသီးေတာ္ျမတ္…။
ေလ်ာက္ပတ္သားနား၊ ကြန္႔ကြန္႔လ်ားေသာ၊ ပါးေတာ္ျမတ္ႏွစ္သြယ္...။
ပုလဲရတနာ၊ သာခြာေဘာ္ၾကဴ ေဖြးေဖြးလူလ်က္၊ ျဖဴစင္ၾကယ္ လွစြာေသာ သြားေတာ္ျမတ္ေလးဆယ္၊ စြယ္ေတာ္ျမတ္ေလးဆူႏွင့္တကြ၊ ျပန္႔ျပန္႔ညီညာ၊ နီလွစြာေသာ၊ လွ်ာေတာ္ျမတ္ စသည့္ ကုိယ္အဂၤါေတာ္ အစိတ္တို႔ျဖင့္၊ ယုိဖိတ္ယွက္သန္းလွ်က္၊ ခ်ီးမြမ္းအံ့ၾသ၊ ေျပာပ၍ မျပီးနုိင္သျဖင့္၊ အလြန္အက်ဴး အထူးသပၸာယ္ေတာ္ မူထေသာ…။
(၈) ကာမဘဝါ၊ ဒိ႒ာ ဝိေဇၨာ၊ ၾသဃေလးျဖာ၊ သံသရာစက္ ဝဲဂယက္၌၊ တဝဲလည္လည္ မတည္မရပ္ ခ်ာခ်ာပတ္လ်က္၊ ရဟတ္ဆုံႏြား၊ ကဲ့အလားသို႔၊ ေမ်ာပါးရွည္ၾကာ၊ ေဝေနယ်ာတုိ႔ကုိ၊ အဏၰဝါ ဂယက္ၾသဃနက္မွ၊ ညာလက္ဆြဲငင္၊ ကယ္တင္ေတာ္မူျခင္းငွာ၊ ပၪၥတာလီ၊ ဝါဝႆီဝယ္၊ နာရီမလစ္၊ မဂ္ဆီ ၫွစ္၍၊ ဖြင့္လွစ္ေဟာျပ၊ ဆုံးမေတာ္မူရာ၊ ေဒသနာေတာ္သည္...။
ဝိနယ + သုတၲန္ + ဘိဓမၼံ ဟု သုံးတန္ျပားလာ၊ သာသနာေတာ္ နည္းအားျဖင့္လည္းသုံးရပ္...။
ကထာနည္း အားျဖင့္လည္းသုံးရပ္၊ အာဏာေဝါဟာ ပရမတၲာ ဟူ၍လည္း သုံးရပ္...။
ဤသုိ႔အားျဖင့္ သုံးတန္အျပား၊ ပိဋကတ္ ေဒသနာေတာ္သုံးပါးတုိ႔ကုိ၊ ေဟာၾကား ျ>ြမက္ဟ၊ ဆုံးမေတာ္မူသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္၊ လူနတ္တုိ႔၏ ဆရာအစစ္လည္း ျဖစ္ေတာ္မူထေသာ…။
(၉) ခပ္သိမ္းေသာ တရားအေပါင္းကုိ၊ မိမိအလုိလုိ၊ ကိုယ္ေတာ္တုိင္သာလွ်င္၊ ေကာင္းစြာထင္ထင္၊ သိျမင္ေတာ္မူသည္ ျဖစ္၍၊ မ်ားဖ်င္သတၲဝါ၊ ေဝေနယ်ာကုိ၊ ေခမာေအာင္ၿမိဳ႕ ကူးေစဖုိ႔ငွာ၊ ေဒသနာေရေအး နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ အၿမိဳက္ေဆးကုိ၊ တုိက္ေကြၽးျဖန္းဆြတ္ ေတာ္မူသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္၊ေလာကသုံးရပ္ ဘုံသုံးထပ္၌၊ ယွဥ္ကပ္ ေသာ္လည္း မႏိုင္ ၿပိဳင္ေသာ္လည္း မတူ၊ တစ္ဆူတည္းသာလွ်င္ ျဖစ္ေတာ္မူထေသာ…။
(၁ဝ) ဤ မဟာဘဒၵ၊ ကမၻာမ၌၊ ကကုသႏၶာ၊ ေကာဏာ ဂမန၊ ကႆပဟု၊ ေလာကထြဋ္ထား၊ ဘုရားသုံးဆူ၊ သယမၻဴတုိ႔ ထီးျဖဴ အရဟတၱဖုိလ္၊ ရိပ္ခုိနန္းျမင့္ သုံးႀကိမ္ဆင့္၍ ပြင့္ေတာ္မူ ၾကကုန္ျပီးသည့္ေနာက္---
ေလးဆင့္ေျမာက္ အက် စတုတၴ ေအာင္ပြဲတြင္၊ ေညယ်ငါးအင္၊ ကုန္စင္သိမႈ၊ သမႏၲစကၡဳ၊ သဗၺၫုုတ၊ ဥာဏခုိင္ၿဖီး ဥာဏ္ေတာ္ႀကီးကုိ ၊ ပုိင္စီးလက္ေရာက္၊ ဆက္ခါေလွ်ာက္၍ ၊ ပြင့္ေျမာက္ေတာ္မူသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္၊ ျဗဟၼာနတ္လူ ၊ သုံးဘုံသူကုိ၊ ၾကည္ျဖဴေမတၲာ၊ က႐ုဏာျဖင့္ သာယာစြာဆုံးမ၊ ေဟာျပေတာ္မူသည္လည္းျဖစ္ေတာ္မူ ထေသာ…။
(၁၁) ဒီပကၤရာ၊ ထြဋ္ခ်ာမွန္ကင္း၊ သုံးလႈ႔မင္း၏ ေျခရင္းေတာ္ေအာက္၊ ဝပ္စင္းေမွာက္လ်က္၊ နိယတဗ်ာဒိတ္ ပန္းကုိ၊ ဆြတ္လွမ္းခံယူေတာ္မူစဥ္ကပင္၊ သာဝကဥာဏ္၊ ပါရမီသာမာန္ျဖင့္၊ နိဗၺာန္ကုိ ကူးယူလွ်င္၊ ရေလာက္ေတာ္မူပါလ်က္…။
တစ္ေယာက္တည္း၊ ငါတစ္မူ၊ နိဗၺာန္ကုိ ယူေခ်လွ်င္ ဘယ္တြင္ အက်ိဳးမရွိေခ်။ သေမၺာဓိမွန္၊ သဗၺၫု ေရႊဥာဏ္ကုိ၊ ေသြမလွန္ ငါရမွ၊ တရားျမတ္၊ ေဖာင္စႀကၤာျဖင့္၊သတၱဝါ ေဝေနယ်ကုိ၊ သံသရာဝဲဂယက္မွ၊ နိဗၺာန္မည္သာ ကြၽန္းေခမာသုိ႔ တင္ကာေဆာင္ပုိ႔မည္ဟု...
'တိေဏၰာတာေရယ်ံ၊ ဗုေဒၶါ ေဗာေဓယ်ံ၊ မုေတၲာေမာေစယ်ံ' သုံးခြန္းေသာ ဝစနံကုိ ေရႊႏႈတ္ေတာ္လွစ္ဖြင့္၍ က်ဴးရင့္ေတာ္ မူခဲ့ျပီးသည့္ေနာက္---။
ေလးအသေခ်ၤ၊ လြန္ေလကုန္ေျမာက္ ကမၻာတစ္သိန္း အလြန္သုိ႔ေရာက္ေအာင္၊ လူသာမာန္ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔ အလြန္တရာ ျဖည့္က်င့္ရွာမွီးနုိင္ခဲေသာ၊ ပါရမီ ဆယ္ပါး၊ စြန္႔ျခင္းၾကီး ငါးပါးစေသာ၊ သမၼာသေမၺာဓိ အျဖစ္တည္းဟူေသာ ဆုႀကီးကုိ ရွာမွီးေတာ္မူျပီး ထေသာ…။
(၁၂) ဂဂၤါ၊ ဝါဠဳ သဲစု ျမဴဟန္၊ ပမာတန္ကဲ့သုိ႔၊ အနႏၲဂူ၊ နိဗၺာန္ယူကုန္ေသာ၊ ဆူဆူျမတ္စြာေစာသတၱာ တုိ႔၏သြားရာလမ္းေၾကာင္း စရုိက္ေကာင္း မူလျဖစ္ေသာ၊ သီလသံဝရ၊ ဣႁႏၵိယ သံဝရ၊ ေဘာဇနမတၲၫုတာ၊ ဇာဂရိယႏုေယာဂ၊ သဒၶါ၊ သတိ၊ ဟီရိၾသတပၸ၊ ဗာဟုသစၥ၊ ဝီရိယ၊ ပညာ ေလးျဖာ စ်ာန္တည္းဟူေသာ၊ စရဏ တရား (၁၅)ပါးတုိ႔ကုိ အားသစ္ က်င့္ေဆာင္ေတာ္မူသျဖင့္…။
သယမၻဴတကာ ျပည့္စုံရာသာ၊ နာနာကုလ တုိ႔၏ ေဝါဟာရ သဒၵါ အနက္ကုိ၊ အခ်က္က်သိနုိင္ေသာ၊အတၱ ပဋိသမၻိဒါ…။
ဝါစာဂီရတ္ ႏႈတ္သံလႊတ္က၊ ဇာတ္တူတူ မတူတူ၊ ဘာသာဟူသမွ် တုိ႔က ဧကန္သိနုိင္ေသာ၊ ဓမၼ ပဋိသမိၻဒါ…။
တစ္ခု တစ္ခုေသာ ပုဒ္ အကၡရာကုိ၊ သဒၵါ၏ အလုိ၊ ဝိၿဂိဳဟ္ ဝစနက္၊ ဓါတ္၊ ပစၥည္း၊ လိင္၊ အန္ျဖင့္ ေဝဖန္၍ သိနုိင္ေသာ နိရုတိၱ ပဋိသမၻိဒါ…။
ကုိယ္တုိင္သိသမွ် တရားတုိ႔ကုိ သူတစ္ပါးသိစိမ့္ေသာငွာ၊ သဒၵါ ပညတ္သုိ႔တင္၍ စုံလင္စြာ ျမြက္ဆုိတတ္ေသာ ပဋိဘာန ပဋိသမၻိဒါ တည္းဟူေသာ သမၻိဒါ ေလးပါး…။
ဣဒၶိဝိဓ၊ ဒိဗၺစကၡဳ၊ ဒိဗၺေသာတ၊ ေစေတာပရိယ၊ ပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိ၊ ယထာကမၼဳပဂ၊ အနာဂတံသတည္း- ဟူေသာ အဘိဥာဏ္ ခုႏွစ္ပါး…။
ရူပစ်ာန္ေလးရပ္၊ အရူပစ်ာန္ေလးရပ္အားျဖင့္ သမာပတ္ရွစ္ပါး၊ ေက်းဇူးေတာ္ တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါး၊ ထူးျပား ဆန္းၾကယ္၊ အံ့ဖြယ္ေတာ္ တစ္ဆယ့္ရွစ္စုံ၊ ထုိမွ်ဂုဏ္ကုိ ဥႆုံစုိးပုိင္ေတာ္ မူျပီး ထေသာ…။
(၁၃) ေဒဝပုတၱမာရ္၊ ကိေလသမာရ္၊ ခႏၶမာရ္၊ မစၥဳမာရ္၊ အဘိသခၤါရမာရ္၊ ဤ ငါးတန္တုိ႔ကုိ၊ တုိက္လွန္ျဖဳိခြဲ၍၊ ေအာင္ပြဲယူနုိင္၊ ရဲေခါင္တုိင္ေသာ၊ ကာယာႏုပႆနာ သတိပဌာန္၊ ေဝဒနာႏုပႆနာ သတိပဌာန္၊ စိတၱာနုပႆနာ သတိပဌာန္၊ ဓမၼာႏုပႆနာ သတိပဌာန္ တည္းဟူေသာ သတိပဌာန္ေလးပါး...။
ျဖစ္ၿပီးေသာ အကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ ပယ္ျခင္း၊ မျဖစ္ေသးေသာ အကုသုိလ္ ကံတုိ႔ကုိ တဖန္ အသစ္မျဖစ္ ေစျခင္း။ မျဖစ္ေသးေသာ ကုသုိလ္တရားတုိ့ကုိ ျဖစ္ပြားေအာင္လုံ႔လျပဳျခင္း၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ကုသုိလ္တရားတို႔ကုိ ႀကီးပြား စည္ပင္စိမ့္ေသာငွာ လြန္စြာလုံ႔လျပဳျခင္း တည္းဟူေသာ သမၼပၸဓာန္ ေလးပါး...။
ဆႏၵိဒၶိပါဒ္၊ ဝီရိယိဒၶိပါဒ္၊ စိတၲိဒၶိပါဒ္၊ ဝီမံသိဒၶိပါဒ္ တည္းဟူေသာ ဣဒၶိပါဒ္ေလးပါး….။
သဒၶိေႁႏၵ၊ ဝီရိယိေႁႏၵ၊ သတိေႁႏၵ၊ သမာဓိေႁႏၵ၊ ပညိေႁႏၵ တည္းဟူေသာ ဣေႁႏၵငါးပါး....။
သဒၶါဗုိလ္၊ ဝီရိယဗုိလ္၊ သတိဗုိလ္၊ သမာဓိဗုိလ္၊ ပညာဗုိလ္ တည္းဟူေသာ ဗုိလ္ငါးပါး.…။
သတိသေမၺာဇၥ်င္၊ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္၊ ဝီရိယ သေမၺာဇၥ်င္၊ ပီတိ သေမၺာဇၥ်င္၊ ပႆဒၶိ သေမၺာဇၥ်င္၊ သမာဓိသေမၺာဇၥ်င္၊ ဥေပကၡာသေမၺာဇၥ်င္ တည္းဟူေသာ ေဗာဇၥ်င္ ခုနွစ္ပါး…။
သမၼာဒိ႒ိ၊ သမၼာသကၤပၸ၊ သမၼာဝါစာ၊ သမၼကမၼႏၲ၊ သမၼာအာဇီဝ၊ သမၼာဝါယမ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာ သမာဓိ တည္းဟူေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါး…။
ဤသုိ႔အားျဖင့္၊ ပုိင္းျခားတြက္ဖြဲ႔၊ သုံးဆယ့္ခုႏွစ္ရပ္၊ အလြန္ျမတ္ေသာ၊ ေဗာဓိပကၡိယ၊ ဓမၼ အေက်ာ္၊ ရဲမက္ေတာ္တုိ႔ကုိ၊ ကိုယ္ရံေတာ္ႀကီး၊ ဦးစီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္တင္လ်က္၊ အသေခၤ်၊ တြက္ေရမဆုံး၊ ပတ္ကုံး ကိေလသာ၊ မာရ္ဗုိလ္ပါတုိ႔ကုိ ဆံလႊာ မၾ<ြကင္းေအာင္၊ ခုတ္စဥ္းတုိက္သိမ္း၊ အၿငိမ္းေအာင္ျမင္ေတာ္မူသျဖင့္၊ အသခၤတ၊ ေခမေရႊဘုံ၊ ဓမၼာရုံသဘင္၊ ၿမဳိက္နန္းခြင္၌၊ ဥကင္စြင့္စြင့္၊ ဖြင့္ေတာ္မူျပီးထေသာ...။
(၁၄) ေလးအသေခ်ၤ၊ လြန္ေလတစ္သိန္း တြက္ကိန္းမ်ားလွ၊ ကပ္ထုိမွ်၌၊ လုံ႔လႀကဳိးပမ္း ျဖည့္စြမ္း ဆည္းပူးေတာ္မူ ခဲ့ေသာ…...။
ဒါနပါရမီ၊ သီလပါရမီ၊ နိကၡမပါရမီ၊ ပညာပါရမီ၊ ဝီရိယပါရမီ၊ ခႏၲီ ပါရမီ၊ သစၥာပါရမီ၊ ေမတၲာပါရမီ၊ အဓိ႒ာန္ပါရမီ၊ ဥေပကၡာပါရမီ၊ ဆယ္လီသုံးစုံ၊ ကုသုိလ္ဟုန္ေၾကာင့္၊ လူ႔ဘုံစံေပ်ာ္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္ခါစကပင္၊ ကာဠာဝက၊ ဂေဂၤယ်ႏွင့္၊ မ႑ရ၊ တမၺ၊ ပိဂၤလ၊ ဂႏၶ၊ မဂၤလ၊ ေဟမ၊ ဥေပါသထ၊ ဆဒၵန္၊ ဤဆယ္တန္ေသာ ဆင္မ်ိဳးတုိ႔၏ ဆယ္ဆတက္၊ ဆယ္ဆတက္စီေသာ အားကုိေဆာင္နုိင္သည္ျဖစ္၍၊ ေယာကၤ်ား ဗုိလ္ေျခ၊ ကုေဋ တစ္ေသာင္း တုိ႔၏ ကာယဗလ၊ ဌာန ဌာန၊ ေကာသလႅဉာဏ္၊ ဝိပါကဥာဏ္၊ သဗၺတၴဂါမိနီဥာဏ္၊ နာနာဓာတုဥာဏ္၊ အဓိမုတၲိဥာဏ္၊ ဣႁႏၵိယပေရာ ပရိယတိၱဥာဏ္၊ စ်ာနာဒိသံကိေလသဥာဏ္၊ ပုေဗၺနိဝါသဥာဏ္၊ ဒိဗၺစကၡဳဥာဏ္၊ အာသဝကၡယဥာဏ္၊ တည္းဟူေသာ ဆယ္ပါးေသာဥာဏ ဗလကုိ ရေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ ...။
လူ့ျပည္ နတ္ရပ္ ေခတ္သုံးထပ္ကုိ၊ အုပ္ကြပ္စုိးပုိင္၊ ႏုိင္ေတာ္မူျခင္းတည္းဟူေသာ ဣသရိယဘုန္းေတာ္…။
ေလာကုတၲရာ တရား၊ ျမတ္ကုိးပါးသုိ႔ ထင္ရွားစြာေရာက္ျခင္းတည္းဟူေသာ ဓမၼဘုန္းေတာ္…။
နရဂ္၊ ဘဝဂ္၊ ေအာက္ထက္ပ်ံ့လႈိင္၊ သုံးခရုိင္၌၊ အဆုံးတုိင္ ေက်ာ္ေစာ ေတာ္မူျခင္းတည္းဟူေသာ၊ ယသဘုန္းေတာ္…။
သုံးဆယ့္ႏွစ္ပါး၊ သမုိက္ထားေသာ၊ ေယာကၤ်ားျမတ္တုိ႔၏ လကၡဏာ၊ ေရာင္ဝါျမဳေတ၊ က်က္သေရ အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူျခင္း တည္းဟူေသာ သိရီဘုန္းေတာ္….။
အလုိေတာ္ရွိသမွ်၊ တခဏျခင္းျဖင့္သာ၊ ျပည့္စုံလာျခင္း တည္းဟူေသာ ကာမဘုန္းေတာ္…။
နိဗၺာန္ေရာက္ရာ၊ ေဒသနာျဖင့္၊ ျဗဟၼာနတ္လူ၊ သုံးဘုံသူတုိ႔ကုိ ျကည္ျဖဴစြာလွ၊ သင္ဆုံးမေသာေၾကာင့္၊ ေလာကလုံး ကုိးကြယ္ရာ၊ ဆရာ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူျခင္း တည္းဟူေသာ ပယတၱဘုန္းေတာ္…။
ဤေျခာက္ေဖာ္ေသာ၊ ဘုန္းေတာ္အျမတ္ ၊ ဂုဏ္အရဟတ္ျဖင့္၊ ေလာကဓာတ္လုံး။ ၫႊတ္ရုံးညီကာ၊ ေကာင္းခ်ီးျငာလ်က္၊ ဘဂဝါ ဟူေသာ ဘြဲ႔ ပုံေတာ္ အထူးျဖင့္၊ ၫႊတ္ႏူးေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္ခ်ီးပ အပ္သည္လည္း ျဖစ္ထေသာ…။
(၁၅) အၯ ဆကၠသတ၊ ဇာတကကုိ၊ ပုံျပသက္ေသခံလ်က္၊ အနႏၲ ဘဝ ျဖစ္ျဖစ္သမွ် တုိ႔၌၊ ဓနပရိစၥာဂ၊ ပုတၱပရိစၥာဂ၊ ဘရိယ ပရိစၥာဂ၊ အဂၤပရိစၥာဂ၊ ဇီဝိတပရိစၥာဂတည္း ဟူေသာ၊ စြန့္ျခင္းႀကီး ငါးအင္၊ မဂၢင္ေဖာင္ပ်ံ စံလုိသူ အေပါင္းတုိ႔ထက္၊ ကဲေဆာင္း လြန္ေျမာက္၍၊ အေထာက္မတန္ ျပဳခဲ့ေသာ၊ ေဟတုသမၸဒါ၊ ျမတ္သမၻာေၾကာင့္၊ အဏိမာ၊ လဃႌမာ၊ မဟိမာ၊ ပတိၱမာ ကမၼာ၊ ဤသိတာ၊ ဝသိတာ၊ ယတၲကာမဝသယိတာ ဟူေသာ ဘာသာမဂဓုိ၊ ရာဇၿဂိဳလ္၊ ဥဒါန္းႏွင့္အညီ၊ ရံသီေနေျပာက္၊ ျပတင္းေပါက္၌၊ ျမင္ေလာက္ရုံေသာ၊ အဏုျမဴပမာ၊ သိမ္ေမြ႔စြာေသာ ကုိယ္ေတာ္ကုိ၊ ငယ္ေအာင္ ဖန္ဆင္းေတာ္မူနုိင္ျခင္း…။
ေရျပင္ေျမမုိး၊ ပ်ံလွ်ုိး ငုတ္လႊား၊ သြားေတာ္မူနုိင္ျခင္း၊ ႀကီးေစလုိက ျမင့္မုိရ္ျပန္ရာ ထုိ႔ထက္သာ၍၊ စၾကာဝဠာပတ္လုံး၊ အုပ္ဖုံးပတ္လွည့္၊ ကုိယ္ေတာ္ျပည့္ေအာင္၊ တရွိ ထိုင္ေတာ္ မူနုိင္ျခင္း၊ ေျမထု ေရထူ ေမရုပဗၺတာ၊ သီလာ ေတာင္ထပ္၊ အတြင္းရပ္ကုိ၊ က်ဥ္းက်ပ္ ပိတ္ဆီးျခင္း မရွိ၊ ပကတိေကာင္းကင္၊ ဟင္းလင္းျပင္ကဲ့သုိ့၊ လွ်ုိးဝင္ထြင္းေဖာက္၊ ၾကြေရာက္ေတာ္မူနုိင္ျခင္း…။
မေနာဓိ႒ာန္၊ စိတ္ေတာ္ၾကံတုိင္း၊ ကမၼာ ကမၼ ဟူသမွ်ကုိ၊ ကုံင ျပီးေျမာက္ေတာ္မူနုိင္ျခင္း…။
သုံးဆယ္တစ္ဘုံ အလုံးစုံကုိ ဥႆုံစုိးပုိင္ေတာ္မူနုိင္ျခင္း…။
ေလာကီစ်ာန္ရပ္ သမာပတ္ကုိ မျပတ္ဝင္ကာ၊ လုိတုိင္းပါေအာင္၊ ေလ့လာေတာ္မူနုိင္ျခင္း…။
သက္မရွိသည့္၊ ဂီရိ ဗဟုိ၊ ေတာင္ျမင့္မုိရ္မွလည္း၊ လုိေတာ္လုိက္က၊ ၫႊတ္ငုိက္လာရျခင္း တည္းဟူေသာ၊ တန္ခုိးေတာ္ရွစ္ဦး၊ ဘုန္းေတာ္ထူးျဖင့္၊ အံ့က်ဴးျပီးပုိင္၊ မခ်ီးနုိင္၍၊ တစ္ၿပိဳင္တည္လ်က္၊ တစ္ၿပိဳင္ပ်က္ေသာ၊ စၾကာဝဠာ တုိက္ေန၊ သိန္းကုေဋလုံး၊ ေရႊမု႒ာန္စြမ္း၊ အာဏာလႊမ္း၍၊ ထဲဝမ္းစိမ့္စိမ့္၊ ၾကက္သီးဖိမ့္မွ်၊ ၿခိမ့္ၿခိမ့္ေၾကြးေၾကာ္၊ ပူေဇာ္ၾကရာ၊ သုံးရြာလုံးတန္ေဆာင္၊ မင္းေခါင္မင္းဖ်ား၊ မင္းတရား အစစ္လည္း ျဖစ္ေတာ္မူထေသာ...။
(၁၆) ေလာကသုံးရြာ၊ သတၱဝါတုိ႔၏၊ ခႏၶာ ႐ုပ္ နာမ္ဝယ္၊ အဖန္ဖန္ ကပ္ညိလ်က္၊ ဖိစီးႏွိပ္စက္တတ္ေသာ၊ ပိဠနအနက္…။
ကံ ၊စိတ္၊ ဥတု၊ အဟာရတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းတရား ေလးပါးတုိ႔သည္ ျပဳျပင္စီရင္ အပ္ေသာ သခၤတ အနက္…။
မေရာင့္ရဲစြာ၊ သတၱဝါ တုိ႔ကုိ ေလာင္ဆာပူ ပန္ေစတတ္ေသာ၊ သႏၲာပ အနက္…။
ဇရာ၊ မရဏ၊ ေသာက၊ ပရိဒံတို႔ျဖင့္ ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးတတ္ေသာ ဝိပရိဏာမ အနက္…။
တည္းဟူေသာ ေလးပါးေသာ ဒုကၡသစၥာ အနက္တုိ႔ကုိ လည္းေကာင္း…။
အစမထင္၊ သံသရာ၌၊ လူးလာ စုံဆန္၊ အဖန္ဖန္ သြားလာေစျခင္းငွာ၊ အားထုတ္တတ္ေသာ၊ အာယူဟန အနက္…။
ဝဋ္ဆင္းရဲအေပါင္း၏ အေၾကာင္းမူလ ျဖစ္ေသာ နိဒါန အနက္…။
ဝဋ္ဆင္းရဲ၌၊ အျမဲေပ်ာ္ရႊင္၊ တမင္မင္ျဖင့္၊ က်င္လည္ေစတတ္ေသာ၊ သံေယာဂ အနက္…။
ဝဋ္ဆင္းရဲမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ၊ မဂၢသစၥာကုိ ဆီးကာ၊ တားျမစ္တတ္ေသာ၊ ပလိေဗာဓ အနက္…။
တည္းဟူေသာ ေလးပါးေသာ သမုဒယ သစၥာ၏ အနက္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း။
သံသရာဝဋ္မွ၊ ထြက္လြန္ကူးေျမာက္ ျပီးေသာ နိႆရဏ အနက္…။
ျပဳျပင္ရာသခၤါရတုိ႔မွ ဆိတ္ေသာ၊ ဝိေဝက အနက္…။
ေသျခင္းစေသာ ဒုကၡခပ္သိမ္းမွ ကင္းၿငိမ္းခ်မ္းသာေသာ၊ အမတအနက္…။
တည္းဟူေသာ ေလးပါးေသာ နိေရာဓသစၥာ၏ အနက္ တုိ႔ကုိ လည္းေကာင္း…။
ဝဋ္ဒုကၡ အေပါင္းတုိ႔မွ ေကာင္းစြာ ထြက္ေျမာက္တတ္ေသာ၊ နိယ်ာနိက အနက္…။
နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေဟတုအနက္…။
နိဗၺာန္ကုိ ျမင္တတ္ေသာ ဒႆန အနက္…။
သခၤါရတရားတုိ႔ကုိ၊ အစုိးရေသာ အဓိပေတယ် အနက္...။
တည္းဟူေသာ ေလးပါးေသာ၊ မဂၢသစၥာ၏ အနက္၊ တို႔ကုိ လည္းေကာင္း…။
အၾကာင္း အက်ိဳးအားေလ်ာ္စြာ၊ ေလးသစၥာတုိ႔ကုိ ဒႆနာကာရျဖင့္ ေသာဠာသ ေဝဖန္၍၊ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ထင္ထင္၊ ေရႊလက္တင္ ပတၱျမား ကဲ့သုိ႔၊ ပုိင္းျခားသိျမင္ေတာ္မူသည့္အေလ်ာက္၊ အေထာက္အခံ၊ ကဥာဏ္ႀကီးရင့္၊ ပြင့္ထုိက္ေသာ သတၱဝါ၊ ေဝေနယ်ာတုိ႔ကုိ၊ ပြင့္ပါေစ ႏွလုံးျဖင့္၊ ေစြခ်ဳန္းထစ္ႀကိဳး၊ ရွစ္ကုိးနယ္ကုန္၊ သုန္သုန္ ျပင္းဝွန္၊ ရြာဖ်န္းသြန္ေသာ၊ ေမဃဝန္တမွ်၊ ဓမၼေဘရီ၊ ေမဒနီကုိ၊ နာရီမလပ္၊ လူႏွင့္နတ္အား၊ မျပတ္တုိက္ေကြၽး၊ ေပးေတာ္မူေပတတ္ေသာ…။
သုံးရပ္လုံးဆရာ၊ ေဒဝါဒိ ေဒဝိႏၵ၊ ျဗဟၼာဓိ ျဗဟၼိႏၵ၊ တိဘဝပါရဂူ၊ အဘိဘူပါေမာကၡ၊ အႏုတၱရသင္းက်စ္၊ မဟာဓမၼရာဇ္၊ ျမတ္ရွင္ခ်စ္ကုိ...။
ခႏၶာပၪၥက၊ ျဒပ္မွ်ကုိ၊ ေပါင္းထယွဥ္ေဖာ္၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္၊ ဝေႏၵ ဝႏၵာမိ၊ ဂုဏ္ေတာ္ထုံမႊမ္း၊ ပုံေတာ္မွန္းလ်က္၊ ခ်ီးမြမ္းေထာမနာ၊ ပဏာရုိက်ိဳး လက္စုံမုိး၍၊ ရွိခုိးကန္ေတာ့လုိက္ပါ၏ ျမတ္စြာဘုရား.....။
အရွင္ေခမိႏၵ တိပိဋကနိကာယေက်ာင္းတိုက္ မင္းကြန္း
(၂) အမ်ိဳးျဖင့္ျမတ္ေသာသူ၊ ဘုန္းျဖင့္ျမတ္ေသာသူ၊ ဂုဏ္ျဖင့္ျမတ္ေသာသူတုိ႔သည္၊ မာန္မူ ဖက္ၿပဳိင္ျခင္းငွာ မထုိက္၊ မကုိဋ္ မဂၤလာ၊ ဤကမၻာ၌၊ ပထမာဓိက၊ ဘူမိပါလ၊ အာဒိစၥဂုိဏ္း၊ တုိင္းျပဳ ျပည္ျပဳ၊ သမုတိေဒဝရာဇ္ ေနႏြယ္ျဖစ္၍၊ စင္စစ္ အမ်ဳိးေတာ္အားျဖင့္၊ ျမင့္ျမတ္လွေသာ၊ ဇာတိမဟတၲဂုဏ္၊ သုံးဘုံရပ္လုံး၊ ၫြတ္ရုံး ေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္ဦးၫႊတ္ရာ၊ ျဖစ္၍၊--- စင္စစ္ ဘုန္းေတာ္အားျဖင့္ အလြန္ျမတ္ေသာ ပုညမဟတၲ ဂုဏ္---။
ဝသုန္ေသလာ၊ အဏၰဝါကုိ၊ ျမဴလႊာျပဳလ်က္ ႏႈိင္းတုစက္လည္း ေက်းဇူးနက္တုိင္၊ မကုန္နုိင္သည္ ျဖစ္၍၊ စင္စစ္ ဂုဏ္ေတာ္အားျဖင့္ ျမတ္ေသာ ဂုဏမဟတၲဂုဏ္---။
ဤသုံးစုံေၾကာင့္ လူ႕ဘုံနတ္ဌာန္၊ ၿပိဳင္စံယွဥ္ေဖာ္၊ မေပၚမျပဴ ၊ တစ္ဆူတည္းေသာ၊ အပၸဋိပုဂၢဳိလ္ ျဖစ္ေတာ္မူ ေပထေသာ…။
(၃) ဇမၺဴက်က္သေရ၊ ခ်က္ေဗြဘူမိ၊ အပရာဇိခရုိင္ ေညာင္မ႑ိဳင္ကုိ၊ စုိးပုိင္ေတာ္မူအံ့ေသာ ကာလ၌၊ ကာမ ေလာကဓာတ္၊ ခုႏွစ္ရပ္လုံး၊ ဆတ္ဆတ္လႈိက္ခုန္တုန္ဘနန္းမွ်၊ သန္းအကုေဋ၊ နတ္ဗုိလ္ေျခႏွင့္၊ မုိးေျမၾကည္းဟည္း၊ ပဲ့တင္တီးေအာင္၊ ဖ်က္ဆီးလုယက္လာေသာ၊ ေမခလာဂီရိ၊ ေတာင္တရွိမွ်၊ ေျပာင္ၾကီး ေသဌ္နင္း၊ မာန္နတ္မင္းကုိ---ျဖည့္တင္းေတာ္မူခဲ့ေသာ၊ ပါရမီဥာဏ္၊ ကံသမၻာရွိန္၊ ဝရဇိန္ လွ်ံေျပာင္၊ ေရႊဘုန္းေရာင္ျဖင့္၊ ေမွာင္မဝင္ခင္၊ ေအာင္ျမင္ေတာ္မူေစ၍၊ ကိေလသာစက္၊ သုံးေထာင္ဝက္ကုိ၊ ၿဖဳိဖ်က္တုိက္လွန္ျခင္းငွာ၊ အာနာပါန၊ ဘာဝနာ ျဖင့္ ရူပါဝစရ၊ အရူပါဝစရ၊ စတုတၴသမာပတ္တုိ႔ကုိ၊ အာဝဇၨနဝသီ၊ သမာဝဇၨနဝသီ၊ ပစၥဝကၡဏဝသီ၊ အဓိဌာနဝသီ၊ ဝု႒ာန ဝသီတည္းဟူေသာ၊ ဝသီေဘာ္ ငါးတန္ျဖင့္၊ အဖန္ဖန္ေလ့လာေတာ္ မူျပီးလွ်င္...။
ေရွးတီးကာလ၊ ဘဝရွည္က်ဴး၊ ျဖစ္ဘူးသမွ်၊ ေဒသရပ္ရြာ၊ ခႏၶာပင္စည္၊ အမည္ အမ်ဳိးစေသာ ၊ ပရမတ္ ပညတ္ တုိ႔ကုိ၊ တပ္အပ္သိနုိင္စြမ္းေသာ၊ ပုေဗၺနိဝါသဥာဏ္…။
သုံးတုိက္ဘုံသား၊ အမ်ားသတၱ၊ ေဝေနယ်တုိ႔၏ ကမၼဂတိ၊ စုတိပဋိသန္၊ လားရန္ ဌာနႏွင့္တကြ၊ ဒုရ ပရိစၧႏၷ၊ သဏွ သုခုမ ျဖစ္ေသာ၊ ရူပါရုံတုိ႔ကုိ အကုန္ျမင္နုိင္စြမ္းေသာ ဒိဗၺစကၡဳဥာဏ္…။
ေလးတန္ၾသဃ၊ အာသဝႏွင့္ ေယာဂဂႏၳာ၊ ေလးျဖာဥပါဒါန္၊ ေျခာက္တန္ နီဝရဏ၊ အႏုႆယ ခုႏွစ္အင္၊ သံေယာဇဥ္ ဆယ္တန္၊ ျခံရံ လ်က္သား၊ မ်ားစြာေသာ အကုသုိလ္၊ ဗုိလ္ေျခကြပ္ကဲ၊ သူရဲကိေလသာ၊ ေထာင့္ငါးရာတုိ႔ကုိ၊ စင္စြာပယ္ျဖတ္၊ အလြန္ျမတ္ေသာေျကာင့္ အရဟတၱမဂၢ အမည္ရေသာ အာသဝကၡယဥာဏ္…။
ဤသုံးတန္ေသာဝိဇၨာ၊ ခြဲစိတ္ျဖာေသာ္၊ ဝိဇၨာရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူသျဖင့္၊ သယမၻဴအထြတ္။ လူတမြတ္ဟု။ မခြၽတ္ သမုိက္အပ္ထေသာ…။
(၄) ပေစၥက ဗုဒၶါ၊ ရဟႏၲာ ဟူသမွ်တုိ႔ ရျခင္းငွာမထုိက္၊ သုံးတုိက္ဘုံသား၊ အမ်ားသတၱ၊ ေဝေနယ်ပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏ အလုိဆႏၵ၊ အာသယကိန္းဟန္ကုိ၊ ဧကန္သိျမင္နုိင္ေသာ၊ အာသယာနုႆယဥာဏ္…။
ဣေႁႏၵရင့္မရင့္ကုိ ေထာက္ခ်င့္သိႏုိင္စြမ္းေသာ၊ ဣႁႏိၵယ ပေရာပရိယတိၱဥာဏ္…။
ပရမတ္၊ ပညတ္ အလုံးစုံကုိ၊ အကုန္ အစင္သိျမင္နုိင္ေသာ၊ သဗၺညဳတဥာဏ္…။
သခၤါရ၊ ဝိကာရ၊ လကၡဏာ၊ နိဗၺာန္၊ ပညတ္ တည္းဟူေသာ၊ ေဉယ်ဓံငါးအင္ကုိ၊ သိျမင္ေတာ္မူရာ၌၊ ဆီးကာပိတ္ပင္ျခင္း မရွိေသာ အနာဝရဏဥာဏ္…။
ယမုိက္ျပာဋိဟာလႊတ္ျခင္း အရာ၌ ေလ့လာေတာ္မူနုိင္ေသာ ယမကပါဋိဟာရိယဥာဏ္...။
သနားထုိက္လွစြာေသာ၊ ေဝေနယ် သတၲဝါကုိ၊ လြန္စြာသနားေတာ္မူေသာ၊ မဟာကရုဏာ သမာပတိၱဥာဏ္...။
ဤ ေျခာက္တန္ေသာ ဆ အာသာဓါရဏ၊ ဥာဏ လွ်ံေျပာင္၊ ျမတ္တန္ေဆာင္ကုိ၊ ၫွိေထာင္ထြန္းစုိက္ေတာ္ မူသည္ျဖစ္၍၊ ေဝးနီး စၾကာဝဠာ၊ သမႏၲာရပ္၊ ေလာကဓါတ္တုိ႔ကုိ၊ ထုတ္ခပ္ထင္ထင္၊ ႐ႈျမင္ေတာ္မူနုိင္ေသာ ပသာဒစကၡဳ၊ ဥာဏစကၡဳ၊ ဒိဗၺစကၡဳ၊ ဗုဒၶစကၡဳ၊ သမႏၲစကၡဳတည္းဟူေသာ၊ မ်က္စိေတာ္ငါးလုံးျဖင့္ အဆုံးျဖင့္ျမင္ ေတာ္မူျပီးထေသာ...။
( ၅ ) ပလႅင္၊ အနိမိသ၊ စကၤမ မွသည္ စတုတၴ သတၱာဟဝယ္၊ ရတနာေရႊအိမ္၊ ခ်မ္းရိပ္ၿငိမ္၌၊ ေမြ႔သိမ္စံပယ္ ေတာ္မူကာ၊ အဘိဓမၼာ ခုႏွစ္က်မ္းတြင္၊ ပဌာန္းေဒသနာကုိ၊ ေလ့လာဆင္ျခင္ေတာ္မူေသာ၊ အာႏုေဘာ္ေတာ္ေၾကာင့္၊ အေသြးေတာ္၊ အသားေတာ္၊ အ႐ိုးေတာ္စု၊ ဝတၴဳ ပသာဒိေႁႏၵအလုံးမွ၊ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္၊ ရုိးရုိးရက္ ေတာက္ပလ်က္၊ နီလ၊ ပီတ၊ ေလာဟိတ၊ ၾသဒါတ၊ မၪၨိ႒၊ ပဘႆရာ၊ မိလႅာရည္လုိ၊ ဖိတ္ဖိတ္ယုိမွ်၊ ၫုိေသာေရာင္ျခည္ေတာ္…။
ဖဲကတီၱပါ၊ ဂီဝါလွ်ပ္ေျပ၊ ရႊန္းရႊန္းေဝမွ်၊ ေရႊေသာေရာင္ျခည္ေတာ္…။
ကသစ္ေခါင္ရမ္း၊ ပန္းၾကက္ေမာက္ပီ၊ ေတြးေတြးခ်ီမွ် နီေသာေရာင္ျခည္ေတာ္…။
သာခြာေဘာ္ၾကဴ၊ ေဖြးေဖြးလူ သကဲ့သုိ႔ ျဖဴေသာေရာင္ျခည္ေတာ္…။
ျပာလွ်ံ ၫုိလွ်ံ၊ ခုိလွ်ံ စုေပါင္း၊ ႐ႈမေညာင္းမွ်၊ ေမာင္းေသာေရာင္ျခည္ေတာ္…။
ထြန္းေပၚဝင္းဝင္း၊ ထိန္လင္းစက္စက္၊ လွ်ပ္စစ္လက္သကဲ့သုိ႔၊ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္… တည္းဟူေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္ဆုိင္ကုိ တၿပိဳင္တည္း ကြန္႔ျမဴးေစလ်က္၊ လေန အတိ၊ လွ်ံၿငိေျပာင္ေျပာင္၊ ဗိမာန္ေရာင္ႏွင့္၊ ေသာင္းေထာင္စၾကဝဠာ၊ ထြန္းလင္းျဖာေသာ၊ ျဗဟၼာႀကီး တုိ႔၏ ကုိယ္ေရာင္ ကုိယ္လ်က္၊ ႏွိပ္စက္လႊမ္းမုိးနုိင္ေသာ၊ ကုိယ္ေတာ္ေရာင္တို႔ျဖင့္အေထာင္အေသာင္းေသာ၊ ေလာကဓာတ္ကုိ၊ တလွ်ပ္လွ်ပ္ ထြန္းလင္းေတာ္မူၿပီးထေသာ...။
(၆) ပရိဗိုဇ္ တကၠတြန္း၊ ရဟန္း ရေသ့၊ မုေန႔အရည္း၊ ဦးျပည္းတပသီ၊ ေဗရာဂီတုိ႔၏၊ ဝါဒီ အလုိက္၊ စ႐ိုက္ဘာဝ၊ က်င့္ေဆာင္ၾကေသာ သာသနာ့ဗာဟီ၊ ေလာကီ သီလ တုိ႔ထက္ ဆထက္ေထာင္ရာ၊ သာလြန္ဘိသျဖင့္၊ အဓိသီလ ဟုသမုတ္အပ္ေသာ၊ အာပတ္ခုႏွစ္ပုံကုိ၊ လုံၿခံဳစြာေစာင့္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ပါတိေမာကၡ သံဝရသီလ…။
ဣေႁႏၵေျခာက္ပါးကုိ၊ တားျမစ္ပိတ္ပင္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဣိႁႏိၵယသံဝရသီလ…။
မိစၧာဇီဝမွ ၾကဥ္ခြာလ်က္၊ စင္ၾကယ္စြာ အသက္ေမြးေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အာဇီဝပါရိသုဒၶိသီလ...။
ပစၥည္းေလးျဖာကုိ ပစၥဝကၡဏာတင္၊ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ ျခင္းဟူေသာ၊ ပစၥယသႏၷိႆိတသီလ…။
ဤေလးဝေသာ၊ စတုပါရိ၊ သုဒၶိတံခြန္၊ အလြန္ျဖဴစင္၊ ျမဴမတင္ျခင္း တည္းဟူေသာ သီလဝိသုဒၶိ...။
မဟဂၢဳတ္ ေလာကုတၱရာစ်ာန္ ၌သာလွ်င္၊ ျမဲျမံစြာေလ့လာျခင္း တည္းဟူေသာ စိတၱဝိသုဒၶိ…။
ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္ျဖာေသာ၊ မိစၧာဝါဒီ၊ ဝိတ႑ီ ညစ္ေၾကးမွ ကင္းေဝး ျဖဴစင္လ်က္၊ အယူ၏စင္ၾကယ္ျခင္း တည္းဟူေသာ ဒိ႒ိဝိသုဒၶိ…။
တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ၊ ယုံမွားသကၤာ ကုိ ျဖတ္ခြာ လြန္ေျမာက္ႏိုင္ေသာ၊ ဥာဏ္၏ စင္ၾကယ္ျခင္း တည္းဟူေသာ ကခၤါဝိတရဏ ဝိသုဒၶိ…။
မဂ္ဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ကုိ ျမင္နုိင္ေသာ ဥာဏ္၏ စင္ၾကယ္ ျခင္းတည္းဟူေသာ မဂၢါ မဂၢဥာဏဒႆနဝိသုဒၶိ...။
မဂ္သုိ႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္းကုိ ျမင္နုိင္ေသာ၊ ဥာဏ္၏ စင္ၾကယ္ ျခင္းတည္းဟူေသာ ပဋိပဒါဥာဏဒႆန ဝိသုဒၶိ…။
မဂ္ေလးရပ္ႏွင့္ သဟဇာတ္ သမၸယုတ္ ျဖစ္၍ သစၥာေလးတန္ကုိ ၊ဆယ့္ေျခာက္နက္ ေဝဖန္ၿပီး ဧကန္သိျမင္နုိင္ေသာ ၊ ဥာဏဒႆနဝိသုဒၶိ… တည္းဟူေသာ ဝိသုဒၶိ ခုႏွစ္ပါး၊ တရားဘြဲ႔ျဖဴ သရဖူမကုိဋ္၊ ဦးစုိက္မဂၤလာ၊ ျမတ္တန္ဆာကုိ၊ တင့္တယ္စြာ ဆင္ယင္လ်က္...။
တဒဂၤ ဝိမုတိၱ၊ ဝိကၡမၻန ဝိမုတိၱ၊ သမုေစၧဒဝိမုတိၱ၊ ပဋိႆမၻနဝိမုတၲိ၊ နိႆရဏဝိမုတိၱ တည္းဟူေသာ ဝိမုတိၱငါးရပ္၊ တရားျမတ္ေၾကာင့္၊ ေလာကဓာတ္အလုံး၊ ၫႊတ္က်ံဳး ပူေဇာ္ရာ၊ အာဂါရမုနိ၊ အနာဂါရမုနိ၊ ေသကၡမုနိ၊ အေသကၡမုနိ၊ ပေစၥကမုနိ တုိ႔ထက္ ကဲတက္လြန္ျမတ္စြာ၊ မုနိႏၵာဘိပဝရ အတုလ မုနိလည္း ျဖစ္ေတာ္မူထေသာ...။
(၇) သုံးဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ၊ ေယာကၤ်ားျမတ္တုိ႔၏ လကၡဏာေတာ္ၾကီး၊ ရွစ္ဆယ္ေသာ လကၡဏာေတာ္ငယ္၊ တင့္တယ္ယုိဖိတ္၊ အဂၤါေတာ္အစိတ္ကုိ လကၤာရိပ္ ျပရာ၌ နားပန္ေတာ္ အစုံႏွစ္ဘက္မွသည္၊ နဖူးေတာ္ ဆံစမွ ယွက္ကူးကာေတာက္ပေသာ ဥဏွီသ သင္းက်စ္ေတာ္တျဖာ…။
နရကာေရႊစင္၊ နဖူးေတာ္ အျပင္၌၊ စုိ႔သက္တန္႔ အသြင္ျဖင့္၊ ေကာ့ၫႊတ္ေပ်ာ့ေပၚလြင္သည့္ ႏွစ္ဖက္ေသာ မ်က္ေမွာင္ေတာ္တစ္တန္၊ ပဘံကရ မ်က္ေမွာင္ေတာ္ အစမွာ၊ ေလာမထူးေထြ၊ ညာရစ္ေခြျဖင့္၊ ေငြေရာင္ျခည္ တစ္တန္၊ တစ္လံဝက္ေလာက္၊ ဝန္း၍ေတာက္ေသာ၊ ဥဏၰလုံ ေမြးရွင္…။
ပိတုန္းေရာင္သြင္၊ မည္းေမွာင္လြင္သျဖင့္၊ ေက်ာက္နဝရတ္သဖြယ္၊ ေသာက္႐ွဴးၾကယ္တဝ၊ ရႈၾကည့္တုိင္းေတာက္ပေသာ၊ မံသ စကၡဳေတာ္ ႏွစ္ျဖာ…။
ျပယုိးယားပြင့္၊ ေရႊပန္းဆုိင္း ဆင့္သကဲ့သို႔၊ မျမင့္မေမာက္ မေကာက္မခြၽန္၊ အလြန္လွ်င္၊ ရႈခ်င္ဖြယ္ရာေသာ ႏွွာတံႏွာသီးေတာ္ျမတ္…။
ေလ်ာက္ပတ္သားနား၊ ကြန္႔ကြန္႔လ်ားေသာ၊ ပါးေတာ္ျမတ္ႏွစ္သြယ္...။
ပုလဲရတနာ၊ သာခြာေဘာ္ၾကဴ ေဖြးေဖြးလူလ်က္၊ ျဖဴစင္ၾကယ္ လွစြာေသာ သြားေတာ္ျမတ္ေလးဆယ္၊ စြယ္ေတာ္ျမတ္ေလးဆူႏွင့္တကြ၊ ျပန္႔ျပန္႔ညီညာ၊ နီလွစြာေသာ၊ လွ်ာေတာ္ျမတ္ စသည့္ ကုိယ္အဂၤါေတာ္ အစိတ္တို႔ျဖင့္၊ ယုိဖိတ္ယွက္သန္းလွ်က္၊ ခ်ီးမြမ္းအံ့ၾသ၊ ေျပာပ၍ မျပီးနုိင္သျဖင့္၊ အလြန္အက်ဴး အထူးသပၸာယ္ေတာ္ မူထေသာ…။
(၈) ကာမဘဝါ၊ ဒိ႒ာ ဝိေဇၨာ၊ ၾသဃေလးျဖာ၊ သံသရာစက္ ဝဲဂယက္၌၊ တဝဲလည္လည္ မတည္မရပ္ ခ်ာခ်ာပတ္လ်က္၊ ရဟတ္ဆုံႏြား၊ ကဲ့အလားသို႔၊ ေမ်ာပါးရွည္ၾကာ၊ ေဝေနယ်ာတုိ႔ကုိ၊ အဏၰဝါ ဂယက္ၾသဃနက္မွ၊ ညာလက္ဆြဲငင္၊ ကယ္တင္ေတာ္မူျခင္းငွာ၊ ပၪၥတာလီ၊ ဝါဝႆီဝယ္၊ နာရီမလစ္၊ မဂ္ဆီ ၫွစ္၍၊ ဖြင့္လွစ္ေဟာျပ၊ ဆုံးမေတာ္မူရာ၊ ေဒသနာေတာ္သည္...။
ဝိနယ + သုတၲန္ + ဘိဓမၼံ ဟု သုံးတန္ျပားလာ၊ သာသနာေတာ္ နည္းအားျဖင့္လည္းသုံးရပ္...။
ကထာနည္း အားျဖင့္လည္းသုံးရပ္၊ အာဏာေဝါဟာ ပရမတၲာ ဟူ၍လည္း သုံးရပ္...။
ဤသုိ႔အားျဖင့္ သုံးတန္အျပား၊ ပိဋကတ္ ေဒသနာေတာ္သုံးပါးတုိ႔ကုိ၊ ေဟာၾကား ျ>ြမက္ဟ၊ ဆုံးမေတာ္မူသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္၊ လူနတ္တုိ႔၏ ဆရာအစစ္လည္း ျဖစ္ေတာ္မူထေသာ…။
(၉) ခပ္သိမ္းေသာ တရားအေပါင္းကုိ၊ မိမိအလုိလုိ၊ ကိုယ္ေတာ္တုိင္သာလွ်င္၊ ေကာင္းစြာထင္ထင္၊ သိျမင္ေတာ္မူသည္ ျဖစ္၍၊ မ်ားဖ်င္သတၲဝါ၊ ေဝေနယ်ာကုိ၊ ေခမာေအာင္ၿမိဳ႕ ကူးေစဖုိ႔ငွာ၊ ေဒသနာေရေအး နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ အၿမိဳက္ေဆးကုိ၊ တုိက္ေကြၽးျဖန္းဆြတ္ ေတာ္မူသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္၊ေလာကသုံးရပ္ ဘုံသုံးထပ္၌၊ ယွဥ္ကပ္ ေသာ္လည္း မႏိုင္ ၿပိဳင္ေသာ္လည္း မတူ၊ တစ္ဆူတည္းသာလွ်င္ ျဖစ္ေတာ္မူထေသာ…။
(၁ဝ) ဤ မဟာဘဒၵ၊ ကမၻာမ၌၊ ကကုသႏၶာ၊ ေကာဏာ ဂမန၊ ကႆပဟု၊ ေလာကထြဋ္ထား၊ ဘုရားသုံးဆူ၊ သယမၻဴတုိ႔ ထီးျဖဴ အရဟတၱဖုိလ္၊ ရိပ္ခုိနန္းျမင့္ သုံးႀကိမ္ဆင့္၍ ပြင့္ေတာ္မူ ၾကကုန္ျပီးသည့္ေနာက္---
ေလးဆင့္ေျမာက္ အက် စတုတၴ ေအာင္ပြဲတြင္၊ ေညယ်ငါးအင္၊ ကုန္စင္သိမႈ၊ သမႏၲစကၡဳ၊ သဗၺၫုုတ၊ ဥာဏခုိင္ၿဖီး ဥာဏ္ေတာ္ႀကီးကုိ ၊ ပုိင္စီးလက္ေရာက္၊ ဆက္ခါေလွ်ာက္၍ ၊ ပြင့္ေျမာက္ေတာ္မူသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္၊ ျဗဟၼာနတ္လူ ၊ သုံးဘုံသူကုိ၊ ၾကည္ျဖဴေမတၲာ၊ က႐ုဏာျဖင့္ သာယာစြာဆုံးမ၊ ေဟာျပေတာ္မူသည္လည္းျဖစ္ေတာ္မူ ထေသာ…။
(၁၁) ဒီပကၤရာ၊ ထြဋ္ခ်ာမွန္ကင္း၊ သုံးလႈ႔မင္း၏ ေျခရင္းေတာ္ေအာက္၊ ဝပ္စင္းေမွာက္လ်က္၊ နိယတဗ်ာဒိတ္ ပန္းကုိ၊ ဆြတ္လွမ္းခံယူေတာ္မူစဥ္ကပင္၊ သာဝကဥာဏ္၊ ပါရမီသာမာန္ျဖင့္၊ နိဗၺာန္ကုိ ကူးယူလွ်င္၊ ရေလာက္ေတာ္မူပါလ်က္…။
တစ္ေယာက္တည္း၊ ငါတစ္မူ၊ နိဗၺာန္ကုိ ယူေခ်လွ်င္ ဘယ္တြင္ အက်ိဳးမရွိေခ်။ သေမၺာဓိမွန္၊ သဗၺၫု ေရႊဥာဏ္ကုိ၊ ေသြမလွန္ ငါရမွ၊ တရားျမတ္၊ ေဖာင္စႀကၤာျဖင့္၊သတၱဝါ ေဝေနယ်ကုိ၊ သံသရာဝဲဂယက္မွ၊ နိဗၺာန္မည္သာ ကြၽန္းေခမာသုိ႔ တင္ကာေဆာင္ပုိ႔မည္ဟု...
'တိေဏၰာတာေရယ်ံ၊ ဗုေဒၶါ ေဗာေဓယ်ံ၊ မုေတၲာေမာေစယ်ံ' သုံးခြန္းေသာ ဝစနံကုိ ေရႊႏႈတ္ေတာ္လွစ္ဖြင့္၍ က်ဴးရင့္ေတာ္ မူခဲ့ျပီးသည့္ေနာက္---။
ေလးအသေခ်ၤ၊ လြန္ေလကုန္ေျမာက္ ကမၻာတစ္သိန္း အလြန္သုိ႔ေရာက္ေအာင္၊ လူသာမာန္ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔ အလြန္တရာ ျဖည့္က်င့္ရွာမွီးနုိင္ခဲေသာ၊ ပါရမီ ဆယ္ပါး၊ စြန္႔ျခင္းၾကီး ငါးပါးစေသာ၊ သမၼာသေမၺာဓိ အျဖစ္တည္းဟူေသာ ဆုႀကီးကုိ ရွာမွီးေတာ္မူျပီး ထေသာ…။
(၁၂) ဂဂၤါ၊ ဝါဠဳ သဲစု ျမဴဟန္၊ ပမာတန္ကဲ့သုိ႔၊ အနႏၲဂူ၊ နိဗၺာန္ယူကုန္ေသာ၊ ဆူဆူျမတ္စြာေစာသတၱာ တုိ႔၏သြားရာလမ္းေၾကာင္း စရုိက္ေကာင္း မူလျဖစ္ေသာ၊ သီလသံဝရ၊ ဣႁႏၵိယ သံဝရ၊ ေဘာဇနမတၲၫုတာ၊ ဇာဂရိယႏုေယာဂ၊ သဒၶါ၊ သတိ၊ ဟီရိၾသတပၸ၊ ဗာဟုသစၥ၊ ဝီရိယ၊ ပညာ ေလးျဖာ စ်ာန္တည္းဟူေသာ၊ စရဏ တရား (၁၅)ပါးတုိ႔ကုိ အားသစ္ က်င့္ေဆာင္ေတာ္မူသျဖင့္…။
သယမၻဴတကာ ျပည့္စုံရာသာ၊ နာနာကုလ တုိ႔၏ ေဝါဟာရ သဒၵါ အနက္ကုိ၊ အခ်က္က်သိနုိင္ေသာ၊အတၱ ပဋိသမၻိဒါ…။
ဝါစာဂီရတ္ ႏႈတ္သံလႊတ္က၊ ဇာတ္တူတူ မတူတူ၊ ဘာသာဟူသမွ် တုိ႔က ဧကန္သိနုိင္ေသာ၊ ဓမၼ ပဋိသမိၻဒါ…။
တစ္ခု တစ္ခုေသာ ပုဒ္ အကၡရာကုိ၊ သဒၵါ၏ အလုိ၊ ဝိၿဂိဳဟ္ ဝစနက္၊ ဓါတ္၊ ပစၥည္း၊ လိင္၊ အန္ျဖင့္ ေဝဖန္၍ သိနုိင္ေသာ နိရုတိၱ ပဋိသမၻိဒါ…။
ကုိယ္တုိင္သိသမွ် တရားတုိ႔ကုိ သူတစ္ပါးသိစိမ့္ေသာငွာ၊ သဒၵါ ပညတ္သုိ႔တင္၍ စုံလင္စြာ ျမြက္ဆုိတတ္ေသာ ပဋိဘာန ပဋိသမၻိဒါ တည္းဟူေသာ သမၻိဒါ ေလးပါး…။
ဣဒၶိဝိဓ၊ ဒိဗၺစကၡဳ၊ ဒိဗၺေသာတ၊ ေစေတာပရိယ၊ ပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိ၊ ယထာကမၼဳပဂ၊ အနာဂတံသတည္း- ဟူေသာ အဘိဥာဏ္ ခုႏွစ္ပါး…။
ရူပစ်ာန္ေလးရပ္၊ အရူပစ်ာန္ေလးရပ္အားျဖင့္ သမာပတ္ရွစ္ပါး၊ ေက်းဇူးေတာ္ တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါး၊ ထူးျပား ဆန္းၾကယ္၊ အံ့ဖြယ္ေတာ္ တစ္ဆယ့္ရွစ္စုံ၊ ထုိမွ်ဂုဏ္ကုိ ဥႆုံစုိးပုိင္ေတာ္ မူျပီး ထေသာ…။
(၁၃) ေဒဝပုတၱမာရ္၊ ကိေလသမာရ္၊ ခႏၶမာရ္၊ မစၥဳမာရ္၊ အဘိသခၤါရမာရ္၊ ဤ ငါးတန္တုိ႔ကုိ၊ တုိက္လွန္ျဖဳိခြဲ၍၊ ေအာင္ပြဲယူနုိင္၊ ရဲေခါင္တုိင္ေသာ၊ ကာယာႏုပႆနာ သတိပဌာန္၊ ေဝဒနာႏုပႆနာ သတိပဌာန္၊ စိတၱာနုပႆနာ သတိပဌာန္၊ ဓမၼာႏုပႆနာ သတိပဌာန္ တည္းဟူေသာ သတိပဌာန္ေလးပါး...။
ျဖစ္ၿပီးေသာ အကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ ပယ္ျခင္း၊ မျဖစ္ေသးေသာ အကုသုိလ္ ကံတုိ႔ကုိ တဖန္ အသစ္မျဖစ္ ေစျခင္း။ မျဖစ္ေသးေသာ ကုသုိလ္တရားတုိ့ကုိ ျဖစ္ပြားေအာင္လုံ႔လျပဳျခင္း၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ကုသုိလ္တရားတို႔ကုိ ႀကီးပြား စည္ပင္စိမ့္ေသာငွာ လြန္စြာလုံ႔လျပဳျခင္း တည္းဟူေသာ သမၼပၸဓာန္ ေလးပါး...။
ဆႏၵိဒၶိပါဒ္၊ ဝီရိယိဒၶိပါဒ္၊ စိတၲိဒၶိပါဒ္၊ ဝီမံသိဒၶိပါဒ္ တည္းဟူေသာ ဣဒၶိပါဒ္ေလးပါး….။
သဒၶိေႁႏၵ၊ ဝီရိယိေႁႏၵ၊ သတိေႁႏၵ၊ သမာဓိေႁႏၵ၊ ပညိေႁႏၵ တည္းဟူေသာ ဣေႁႏၵငါးပါး....။
သဒၶါဗုိလ္၊ ဝီရိယဗုိလ္၊ သတိဗုိလ္၊ သမာဓိဗုိလ္၊ ပညာဗုိလ္ တည္းဟူေသာ ဗုိလ္ငါးပါး.…။
သတိသေမၺာဇၥ်င္၊ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္၊ ဝီရိယ သေမၺာဇၥ်င္၊ ပီတိ သေမၺာဇၥ်င္၊ ပႆဒၶိ သေမၺာဇၥ်င္၊ သမာဓိသေမၺာဇၥ်င္၊ ဥေပကၡာသေမၺာဇၥ်င္ တည္းဟူေသာ ေဗာဇၥ်င္ ခုနွစ္ပါး…။
သမၼာဒိ႒ိ၊ သမၼာသကၤပၸ၊ သမၼာဝါစာ၊ သမၼကမၼႏၲ၊ သမၼာအာဇီဝ၊ သမၼာဝါယမ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာ သမာဓိ တည္းဟူေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါး…။
ဤသုိ႔အားျဖင့္၊ ပုိင္းျခားတြက္ဖြဲ႔၊ သုံးဆယ့္ခုႏွစ္ရပ္၊ အလြန္ျမတ္ေသာ၊ ေဗာဓိပကၡိယ၊ ဓမၼ အေက်ာ္၊ ရဲမက္ေတာ္တုိ႔ကုိ၊ ကိုယ္ရံေတာ္ႀကီး၊ ဦးစီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္တင္လ်က္၊ အသေခၤ်၊ တြက္ေရမဆုံး၊ ပတ္ကုံး ကိေလသာ၊ မာရ္ဗုိလ္ပါတုိ႔ကုိ ဆံလႊာ မၾ<ြကင္းေအာင္၊ ခုတ္စဥ္းတုိက္သိမ္း၊ အၿငိမ္းေအာင္ျမင္ေတာ္မူသျဖင့္၊ အသခၤတ၊ ေခမေရႊဘုံ၊ ဓမၼာရုံသဘင္၊ ၿမဳိက္နန္းခြင္၌၊ ဥကင္စြင့္စြင့္၊ ဖြင့္ေတာ္မူျပီးထေသာ...။
(၁၄) ေလးအသေခ်ၤ၊ လြန္ေလတစ္သိန္း တြက္ကိန္းမ်ားလွ၊ ကပ္ထုိမွ်၌၊ လုံ႔လႀကဳိးပမ္း ျဖည့္စြမ္း ဆည္းပူးေတာ္မူ ခဲ့ေသာ…...။
ဒါနပါရမီ၊ သီလပါရမီ၊ နိကၡမပါရမီ၊ ပညာပါရမီ၊ ဝီရိယပါရမီ၊ ခႏၲီ ပါရမီ၊ သစၥာပါရမီ၊ ေမတၲာပါရမီ၊ အဓိ႒ာန္ပါရမီ၊ ဥေပကၡာပါရမီ၊ ဆယ္လီသုံးစုံ၊ ကုသုိလ္ဟုန္ေၾကာင့္၊ လူ႔ဘုံစံေပ်ာ္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္ခါစကပင္၊ ကာဠာဝက၊ ဂေဂၤယ်ႏွင့္၊ မ႑ရ၊ တမၺ၊ ပိဂၤလ၊ ဂႏၶ၊ မဂၤလ၊ ေဟမ၊ ဥေပါသထ၊ ဆဒၵန္၊ ဤဆယ္တန္ေသာ ဆင္မ်ိဳးတုိ႔၏ ဆယ္ဆတက္၊ ဆယ္ဆတက္စီေသာ အားကုိေဆာင္နုိင္သည္ျဖစ္၍၊ ေယာကၤ်ား ဗုိလ္ေျခ၊ ကုေဋ တစ္ေသာင္း တုိ႔၏ ကာယဗလ၊ ဌာန ဌာန၊ ေကာသလႅဉာဏ္၊ ဝိပါကဥာဏ္၊ သဗၺတၴဂါမိနီဥာဏ္၊ နာနာဓာတုဥာဏ္၊ အဓိမုတၲိဥာဏ္၊ ဣႁႏၵိယပေရာ ပရိယတိၱဥာဏ္၊ စ်ာနာဒိသံကိေလသဥာဏ္၊ ပုေဗၺနိဝါသဥာဏ္၊ ဒိဗၺစကၡဳဥာဏ္၊ အာသဝကၡယဥာဏ္၊ တည္းဟူေသာ ဆယ္ပါးေသာဥာဏ ဗလကုိ ရေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ ...။
လူ့ျပည္ နတ္ရပ္ ေခတ္သုံးထပ္ကုိ၊ အုပ္ကြပ္စုိးပုိင္၊ ႏုိင္ေတာ္မူျခင္းတည္းဟူေသာ ဣသရိယဘုန္းေတာ္…။
ေလာကုတၲရာ တရား၊ ျမတ္ကုိးပါးသုိ႔ ထင္ရွားစြာေရာက္ျခင္းတည္းဟူေသာ ဓမၼဘုန္းေတာ္…။
နရဂ္၊ ဘဝဂ္၊ ေအာက္ထက္ပ်ံ့လႈိင္၊ သုံးခရုိင္၌၊ အဆုံးတုိင္ ေက်ာ္ေစာ ေတာ္မူျခင္းတည္းဟူေသာ၊ ယသဘုန္းေတာ္…။
သုံးဆယ့္ႏွစ္ပါး၊ သမုိက္ထားေသာ၊ ေယာကၤ်ားျမတ္တုိ႔၏ လကၡဏာ၊ ေရာင္ဝါျမဳေတ၊ က်က္သေရ အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူျခင္း တည္းဟူေသာ သိရီဘုန္းေတာ္….။
အလုိေတာ္ရွိသမွ်၊ တခဏျခင္းျဖင့္သာ၊ ျပည့္စုံလာျခင္း တည္းဟူေသာ ကာမဘုန္းေတာ္…။
နိဗၺာန္ေရာက္ရာ၊ ေဒသနာျဖင့္၊ ျဗဟၼာနတ္လူ၊ သုံးဘုံသူတုိ႔ကုိ ျကည္ျဖဴစြာလွ၊ သင္ဆုံးမေသာေၾကာင့္၊ ေလာကလုံး ကုိးကြယ္ရာ၊ ဆရာ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူျခင္း တည္းဟူေသာ ပယတၱဘုန္းေတာ္…။
ဤေျခာက္ေဖာ္ေသာ၊ ဘုန္းေတာ္အျမတ္ ၊ ဂုဏ္အရဟတ္ျဖင့္၊ ေလာကဓာတ္လုံး။ ၫႊတ္ရုံးညီကာ၊ ေကာင္းခ်ီးျငာလ်က္၊ ဘဂဝါ ဟူေသာ ဘြဲ႔ ပုံေတာ္ အထူးျဖင့္၊ ၫႊတ္ႏူးေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္ခ်ီးပ အပ္သည္လည္း ျဖစ္ထေသာ…။
(၁၅) အၯ ဆကၠသတ၊ ဇာတကကုိ၊ ပုံျပသက္ေသခံလ်က္၊ အနႏၲ ဘဝ ျဖစ္ျဖစ္သမွ် တုိ႔၌၊ ဓနပရိစၥာဂ၊ ပုတၱပရိစၥာဂ၊ ဘရိယ ပရိစၥာဂ၊ အဂၤပရိစၥာဂ၊ ဇီဝိတပရိစၥာဂတည္း ဟူေသာ၊ စြန့္ျခင္းႀကီး ငါးအင္၊ မဂၢင္ေဖာင္ပ်ံ စံလုိသူ အေပါင္းတုိ႔ထက္၊ ကဲေဆာင္း လြန္ေျမာက္၍၊ အေထာက္မတန္ ျပဳခဲ့ေသာ၊ ေဟတုသမၸဒါ၊ ျမတ္သမၻာေၾကာင့္၊ အဏိမာ၊ လဃႌမာ၊ မဟိမာ၊ ပတိၱမာ ကမၼာ၊ ဤသိတာ၊ ဝသိတာ၊ ယတၲကာမဝသယိတာ ဟူေသာ ဘာသာမဂဓုိ၊ ရာဇၿဂိဳလ္၊ ဥဒါန္းႏွင့္အညီ၊ ရံသီေနေျပာက္၊ ျပတင္းေပါက္၌၊ ျမင္ေလာက္ရုံေသာ၊ အဏုျမဴပမာ၊ သိမ္ေမြ႔စြာေသာ ကုိယ္ေတာ္ကုိ၊ ငယ္ေအာင္ ဖန္ဆင္းေတာ္မူနုိင္ျခင္း…။
ေရျပင္ေျမမုိး၊ ပ်ံလွ်ုိး ငုတ္လႊား၊ သြားေတာ္မူနုိင္ျခင္း၊ ႀကီးေစလုိက ျမင့္မုိရ္ျပန္ရာ ထုိ႔ထက္သာ၍၊ စၾကာဝဠာပတ္လုံး၊ အုပ္ဖုံးပတ္လွည့္၊ ကုိယ္ေတာ္ျပည့္ေအာင္၊ တရွိ ထိုင္ေတာ္ မူနုိင္ျခင္း၊ ေျမထု ေရထူ ေမရုပဗၺတာ၊ သီလာ ေတာင္ထပ္၊ အတြင္းရပ္ကုိ၊ က်ဥ္းက်ပ္ ပိတ္ဆီးျခင္း မရွိ၊ ပကတိေကာင္းကင္၊ ဟင္းလင္းျပင္ကဲ့သုိ့၊ လွ်ုိးဝင္ထြင္းေဖာက္၊ ၾကြေရာက္ေတာ္မူနုိင္ျခင္း…။
မေနာဓိ႒ာန္၊ စိတ္ေတာ္ၾကံတုိင္း၊ ကမၼာ ကမၼ ဟူသမွ်ကုိ၊ ကုံင ျပီးေျမာက္ေတာ္မူနုိင္ျခင္း…။
သုံးဆယ္တစ္ဘုံ အလုံးစုံကုိ ဥႆုံစုိးပုိင္ေတာ္မူနုိင္ျခင္း…။
ေလာကီစ်ာန္ရပ္ သမာပတ္ကုိ မျပတ္ဝင္ကာ၊ လုိတုိင္းပါေအာင္၊ ေလ့လာေတာ္မူနုိင္ျခင္း…။
သက္မရွိသည့္၊ ဂီရိ ဗဟုိ၊ ေတာင္ျမင့္မုိရ္မွလည္း၊ လုိေတာ္လုိက္က၊ ၫႊတ္ငုိက္လာရျခင္း တည္းဟူေသာ၊ တန္ခုိးေတာ္ရွစ္ဦး၊ ဘုန္းေတာ္ထူးျဖင့္၊ အံ့က်ဴးျပီးပုိင္၊ မခ်ီးနုိင္၍၊ တစ္ၿပိဳင္တည္လ်က္၊ တစ္ၿပိဳင္ပ်က္ေသာ၊ စၾကာဝဠာ တုိက္ေန၊ သိန္းကုေဋလုံး၊ ေရႊမု႒ာန္စြမ္း၊ အာဏာလႊမ္း၍၊ ထဲဝမ္းစိမ့္စိမ့္၊ ၾကက္သီးဖိမ့္မွ်၊ ၿခိမ့္ၿခိမ့္ေၾကြးေၾကာ္၊ ပူေဇာ္ၾကရာ၊ သုံးရြာလုံးတန္ေဆာင္၊ မင္းေခါင္မင္းဖ်ား၊ မင္းတရား အစစ္လည္း ျဖစ္ေတာ္မူထေသာ...။
(၁၆) ေလာကသုံးရြာ၊ သတၱဝါတုိ႔၏၊ ခႏၶာ ႐ုပ္ နာမ္ဝယ္၊ အဖန္ဖန္ ကပ္ညိလ်က္၊ ဖိစီးႏွိပ္စက္တတ္ေသာ၊ ပိဠနအနက္…။
ကံ ၊စိတ္၊ ဥတု၊ အဟာရတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းတရား ေလးပါးတုိ႔သည္ ျပဳျပင္စီရင္ အပ္ေသာ သခၤတ အနက္…။
မေရာင့္ရဲစြာ၊ သတၱဝါ တုိ႔ကုိ ေလာင္ဆာပူ ပန္ေစတတ္ေသာ၊ သႏၲာပ အနက္…။
ဇရာ၊ မရဏ၊ ေသာက၊ ပရိဒံတို႔ျဖင့္ ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးတတ္ေသာ ဝိပရိဏာမ အနက္…။
တည္းဟူေသာ ေလးပါးေသာ ဒုကၡသစၥာ အနက္တုိ႔ကုိ လည္းေကာင္း…။
အစမထင္၊ သံသရာ၌၊ လူးလာ စုံဆန္၊ အဖန္ဖန္ သြားလာေစျခင္းငွာ၊ အားထုတ္တတ္ေသာ၊ အာယူဟန အနက္…။
ဝဋ္ဆင္းရဲအေပါင္း၏ အေၾကာင္းမူလ ျဖစ္ေသာ နိဒါန အနက္…။
ဝဋ္ဆင္းရဲ၌၊ အျမဲေပ်ာ္ရႊင္၊ တမင္မင္ျဖင့္၊ က်င္လည္ေစတတ္ေသာ၊ သံေယာဂ အနက္…။
ဝဋ္ဆင္းရဲမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ၊ မဂၢသစၥာကုိ ဆီးကာ၊ တားျမစ္တတ္ေသာ၊ ပလိေဗာဓ အနက္…။
တည္းဟူေသာ ေလးပါးေသာ သမုဒယ သစၥာ၏ အနက္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း။
သံသရာဝဋ္မွ၊ ထြက္လြန္ကူးေျမာက္ ျပီးေသာ နိႆရဏ အနက္…။
ျပဳျပင္ရာသခၤါရတုိ႔မွ ဆိတ္ေသာ၊ ဝိေဝက အနက္…။
ေသျခင္းစေသာ ဒုကၡခပ္သိမ္းမွ ကင္းၿငိမ္းခ်မ္းသာေသာ၊ အမတအနက္…။
တည္းဟူေသာ ေလးပါးေသာ နိေရာဓသစၥာ၏ အနက္ တုိ႔ကုိ လည္းေကာင္း…။
ဝဋ္ဒုကၡ အေပါင္းတုိ႔မွ ေကာင္းစြာ ထြက္ေျမာက္တတ္ေသာ၊ နိယ်ာနိက အနက္…။
နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေဟတုအနက္…။
နိဗၺာန္ကုိ ျမင္တတ္ေသာ ဒႆန အနက္…။
သခၤါရတရားတုိ႔ကုိ၊ အစုိးရေသာ အဓိပေတယ် အနက္...။
တည္းဟူေသာ ေလးပါးေသာ၊ မဂၢသစၥာ၏ အနက္၊ တို႔ကုိ လည္းေကာင္း…။
အၾကာင္း အက်ိဳးအားေလ်ာ္စြာ၊ ေလးသစၥာတုိ႔ကုိ ဒႆနာကာရျဖင့္ ေသာဠာသ ေဝဖန္၍၊ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ထင္ထင္၊ ေရႊလက္တင္ ပတၱျမား ကဲ့သုိ႔၊ ပုိင္းျခားသိျမင္ေတာ္မူသည့္အေလ်ာက္၊ အေထာက္အခံ၊ ကဥာဏ္ႀကီးရင့္၊ ပြင့္ထုိက္ေသာ သတၱဝါ၊ ေဝေနယ်ာတုိ႔ကုိ၊ ပြင့္ပါေစ ႏွလုံးျဖင့္၊ ေစြခ်ဳန္းထစ္ႀကိဳး၊ ရွစ္ကုိးနယ္ကုန္၊ သုန္သုန္ ျပင္းဝွန္၊ ရြာဖ်န္းသြန္ေသာ၊ ေမဃဝန္တမွ်၊ ဓမၼေဘရီ၊ ေမဒနီကုိ၊ နာရီမလပ္၊ လူႏွင့္နတ္အား၊ မျပတ္တုိက္ေကြၽး၊ ေပးေတာ္မူေပတတ္ေသာ…။
သုံးရပ္လုံးဆရာ၊ ေဒဝါဒိ ေဒဝိႏၵ၊ ျဗဟၼာဓိ ျဗဟၼိႏၵ၊ တိဘဝပါရဂူ၊ အဘိဘူပါေမာကၡ၊ အႏုတၱရသင္းက်စ္၊ မဟာဓမၼရာဇ္၊ ျမတ္ရွင္ခ်စ္ကုိ...။
ခႏၶာပၪၥက၊ ျဒပ္မွ်ကုိ၊ ေပါင္းထယွဥ္ေဖာ္၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္၊ ဝေႏၵ ဝႏၵာမိ၊ ဂုဏ္ေတာ္ထုံမႊမ္း၊ ပုံေတာ္မွန္းလ်က္၊ ခ်ီးမြမ္းေထာမနာ၊ ပဏာရုိက်ိဳး လက္စုံမုိး၍၊ ရွိခုိးကန္ေတာ့လုိက္ပါ၏ ျမတ္စြာဘုရား.....။
အရွင္ေခမိႏၵ တိပိဋကနိကာယေက်ာင္းတိုက္ မင္းကြန္း
No comments:
Post a Comment